Kerst als reis – over decoreren, herinneringen en thuiskomen
Kerst is voor mij geen datum op de kalender.
Het is een gevoel dat langzaam binnensluipt. Wanneer de dagen korter worden en het licht zachter, begint er iets te kriebelen. Alsof het huis – en misschien ook ikzelf – zich klaar maakt om te vertragen.
Wat ik het allerliefste doe in deze periode, is decoreren. Niet snel, niet in één namiddag, maar als een ritueel. Elk lichtje krijgt aandacht. Elke kaars een plek. Want decoratie is voor mij geen versiering om te tonen, maar om te beleven.
Een boom vol reizen
Bij mij thuis staat geen klassieke kerstboom.
Mijn boom is een reisboom.
Elke kersthanger vertelt een verhaal. Een stad waar ik heb rondgedwaald, een plek waar ik tot rust kwam, een reis die iets in beweging zette. Jaar na jaar zijn die ornamenten erbij gekomen, alsof de boom samen met mij gegroeid is. Wanneer ik hem versier, herbeleef ik momenten. Kleine flashbacks van ver weg, samengebracht in één stille hoek van het huis.
Misschien is dat ook waarom Kerst me zo raakt: het verbindt. Plekken. Herinneringen. Het verleden en het nu.
Kerst is familie
Kerst vieren we altijd met familie.
Samen rond de tafel, vertrouwde gezichten, verhalen die elk jaar opnieuw verteld mogen worden. Het zijn momenten die blijven hangen, lang nadat de lichtjes weer zijn opgeborgen.
Maar net omdat Kerst zo intens en warm is, voelen we ook hoe waardevol het is om even op pauze te mogen drukken. Om na het samenzijn ook ruimte te maken voor stilte.
De voordeur waar ik zo lang op wachtte
Dit jaar voelde extra bijzonder.
Sinds de bouw van ons huis keek ik ernaar uit: eindelijk mijn voordeur kunnen versieren. Zo eentje zoals je ze ziet in Amerika of Canada, waar Kerst niet alleen binnen leeft, maar ook buiten zichtbaar mag zijn. Een krans, groen, licht — een welkom nog voor je binnenstapt.
Het lijkt iets kleins, maar voor mij voelde het als een symbolisch moment. Alsof een lange wens eindelijk een vorm kreeg. Kerst begint hier niet meer in de woonkamer, maar al aan de drempel.
Een rustpauze bij Hôtel Koru
Die behoefte aan vertraging nemen we dit jaar bewust mee naar Hôtel Koru.
Na het vieren met familie lassen we een rustpauze in — een moment om opnieuw op adem te komen.
In het hotel mag Kerst zacht zijn. Geen drukte, geen moeten. Alleen warmte, stilte en aandacht. Zachte verlichting, natuurlijke materialen, en ruimte om gewoon te zijn. Precies zoals Kerst voor mij bedoeld is.
Kerst is thuiskomen
Voor mij is Kerst uiteindelijk een vorm van thuiskomen.
Bij mensen. Op plekken. In herinneringen. En soms ook in stilte.
Elk jaar opnieuw mag ik dat verhaal voorzichtig ophangen — in een boom vol reizen, aan een versierde voordeur, of in de sfeer van een plek waar rust centraal staat.
